Als iets formulaïsch wordt genoemd is dat meestal niet bedoeld als compliment. Popcultuur die braaf een beproefde formule volgt zal over het algemeen niet de boeken ingaan als bijzonder memorabel: het is beperkt doorat het per definitie z’n grenzen niet kan overstijgen. Toch is het juist soms ook wel lekker om je binnen de perken te amuseren. Ja, inderdaad: ik heb Doctor Strange gezien. Lees verder →

Twee nieuwe series deze herfst duiken diep in filosofische kwesties. Eentje is een duur drama op HBO met een sterrencast. De ander is een luchtige komedie op een veel minder prestigieuze zender. Toch moet juist die tweede niet onderschat worden. Lees verder →

Luke Cage debuteerde vrijdag. Een dag later lag door het enthousiasme van de kijkers Netflix opeens plat. Niet slecht, voor een serie over een zwarte superheld vol verwijzingen die een deel van het publiek waarschijnlijk niet zal snappen – en die de serie zelf ook niet toelicht. Lees verder →

#ophef, afgelopen week: schrijfster Lionel Shriver gaf een bewust provocatieve speech op een literair festival in Brisbane over wat schrijvers wel en niet mogen schrijven. Nou ja, zij verzette zich eigenlijk tegen elk voorschrift dat een fictieschrijver beperkt – omdat iedereen ook gewoon een sombrero op zou moeten kunnen zetten. Lees verder →

Dit is het honderdste stukje sinds ik twee jaar geleden ooit begon met een stukje over popculturele opvoeding. Een mooi moment voor een kleine rebranding! Te beginnen met een nieuwe naam: Panpopticon. Lees verder →

Filmsterren, zo stellen analyses steeds vaker, worden geleidelijk minder belangrijk voor het succes van een film. Zelfs Tom Cruise krijgt mensen niet meer naar de bios als hij niet in een franchise speelt. Een ander soort sterren is echter niet uit het filmlandschap weg te denken: de sterren die boven een recensie staan. Lees verder →

Voor de derde keer was ik vandaag op een Comic Con. De Amsterdam Comic Con, dit keer – nummers een en twee waren de Antwerp Comic Con en de Dutch Comic Con in Utrecht. De locatie maakt weinig uit: het leuke aan zo’n Comic Con zijn de mensen. Lees verder →

Ik geloof niet echt in guilty pleasures. Ik doe niet geheimzinnig over mijn liefde voor romance novels, iedereen weet dat ik de laatste tijd Pokémon GO speel, en het feit dat ik E·MO·TION van Carly Rae Jepsen een perfect popalbum vind is ook niet bepaald een mysterie. Toch heb ik ook wel wat stiekeme hobby’s. Het lezen van adviescolumns, bijvoorbeeld. Lees verder →

De laatste tijd kijk ik Gilmore Girls, lees ik Harry Potter en speel ik Pokemon. Nee, ik ben niet teruggereisd naar mijn tienertijd. De nostalgische golf is alleen bij mijn generatie aangeland. Lees verder →

Vrouwen kunnen alles worden tegenwoordig: presidentskandidaat van een grote Amerikaanse partij, of zelfs Ghostbuster! Wat helaas nog niet kan, is dat doen zonder dat er hogere eisen worden gesteld dan aan een mannelijke evenknie. Lees verder →