Naar aanleiding van de veelbesproken aflevering van De Vooravond van afgelopen donderdag met Rebecca Gomperts had ik bijna eens een puur politiek stuk geschreven. Gelukkig vond ik toch nog wat popcultuur om mijn punt aan te hangen.

Ben ik een klootzak omdat ik mijn dochter verbied een korte broek te dragen tenzij ze haar benen scheert? Moet ik in actie komen tegen hoe mijn neefje te eten krijgt? Mijn vrouw heeft ervoor gezorgd dat mijn zus ontslagen werd – wat moet ik doen? Op de subreddit Am I The Asshole? komen de meest diverse dilemma’s langs – en het is slechts een van vele plekken op het internet waar mensen wanhopig op zoek zijn naar morele duidelijkheid.

In I’m Thinking of Ending Things wordt over van alles gepraat: de poëzie van Wordsworth, natuurkunde, musicals, de film A Women Under the Influence… Maar het is een kort gesprek over schilderen dat mij het meest bijbleef, omdat het iets verhelderde over het hele oeuvre van Charlie Kaufman.

Het is makkelijk om aan de huidige situatie te denken in termen van isolatie. We zien elkaar minder. Drukke plekken zijn opeens eng. Toen ik het meest recente seizoen van Queer Eye keek viel me vooral op hoe vaak en veel en zorgeloos er geknuffeld werd.