Gisteren reisde ik in totaal ruim drie uur, alleen maar om een film op het grote scherm te zien die bijna tien jaar voor mijn geboorte uitkwam, bij EYE in Amsterdam. Het was het dubbel en dwars waard. Lees verder →

Afgelopen vrijdag was de laatste dag van één van mijn lievelingswebsites, The Toast – na The Dissolve nogmaals een droeve bevestiging van hoe moeilijk het tegenwoordig is om een website in leven te houden die zich niet op de grootste gemene deler richt. Zelfs Hillary Clinton nam afscheid. Wie ben ik dan om achter te blijven. Lees verder →

Na de lovende reacties, uit Cannes en van de Nederlandse pers, was ik erg benieuwd naar Elle, die nieuwe film van Paul Verhoeven. Toch duurde het even voordat ik mezelf ertoe had gezet om hem te kijken. Voor je plezier op het grote scherm een verkrachting kijken: je moet er maar zin in hebben. Lees verder →

In de vroege dagen van het internet was het medium berucht om de anonimiteit die het scherm bood. In chatboxen was de eerste vraag vaak “asl?” (age/sex/location) maar het stond je vrij om over elk van deze gegevens te liegen. Tegenwoordig maakt juist het internet het heel (te?) makkelijk om het idee te krijgen dat je een vreemde heel goed kent. Lees verder →

Ik was na vrijdag naar aanleiding van John Wick van plan te schrijven over de aantrekkingskracht van simplistische schietfilms. Na de slachtpartij in Orlando van afgelopen nacht leek dat in eerste instantie niet meer gepast. Toch zijn de verschillen tussen zulke actiefilms en de werkelijkheid illustratief. Lees verder →

De stripdagen in Haarlem zijn in volle gang. Een rondje door het centrum laat zien hoe ontzettend divers het medium is, hoeveel je ermee kan. Toch krijg ik nog steeds wel vaak de vraag: wat is daar nou eigenlijk zo leuk aan, strips? Lees verder →

Het examen kunst vwo 2016 bestond uit drie onderdelen: Vrouwen in de kunst, Wraakgodinnen, en Man of vrouw. Bij het LAKS werd de volgende klacht gedeponeerd: “Dit hele examen ging over vrouwen en hun invloed op de maatschappij. Het was een soort feministisch manifest. Naast dat het veel te veel over eendezelfde onderwerpen ging hoort dit eerder thuis in de LINDA. Als man heb je een achterstand: het vereist meer inlevingsvermogen dan kennis over de stof.” (bron) Lees verder →

Ze arriveren met ongeveer dezelfde regelmaat als superheldenfilms: stukken over hoe de huidige blockbuster het einde van creativiteit betekent; een culturele zelfmoord voorstelt; een persoonlijkheidsloze capitulatie is aan de grootst gemene deler. Lees verder →

Heb je Lemonade al geluisterd? En de nieuwe Radiohead? Ben je al bij met Game of Thrones? Heb je House of Cards nou nóg niet gezien? A Little Life, die móet je echt gelezen hebben. En niet klagen over spoilers, hoor, als je Civil War echt zo interessant vond had je hem nu al wel gezien. Lees verder →

Afgeven op hipsters is zo’n beetje een hobby geworden. Sommigen maken het ook wel erg makkelijk om ze belachelijk te maken: ze hebben overal kort haar behalve waar er een man bun zit, of zorgvuldig gescheurde broeken, of ingewikkelde manieren om eenvoudige dingen te doen. Toch is het niet toevallig dat de hipster juist nu zo alomtegenwoordig is. Lees verder →