De nieuwste film van de gebroeders Coen, Hail, Caesar!, speelt zich af in een mythische versie van het Hollywood van de jaren vijftig. De film is puur fictie maar zit vol verwijzingen naar echte films, echte mensen en echte roddels. Daarom hier op een rijtje suggesties voor wat je kan kijken, luisteren en lezen ná de film om de context beter te leren kennen.

KIJKEN

De belangrijkste film-binnen-de-film in Hail, Caesar! is Hail, Caesar! zelf, een zogenaamde “sword-and-sandal epic” met Baird Whitlock (George Clooney) in de hoofdrol. Ondertitel van de film is “A Tale of the Christ”. Dit was ook de ondertitel van het boek waar Ben-Hur op gebaseerd is. De verhalen zijn niet hetzelfde – Judah Ben-Hur was een joodse slaaf, het personage van Whitlock is een Romein – maar naar deze scène wordt vrij overduidelijk verwezen:

Een andere film-binnen-de-film is een musical waarin Channing Tatum als Burt Gurney een zingende, tap-dansende matroos speelt. Vergelijkingen tussen Tatum en Gene Kelly zijn al wel vaker gemaakt. De Coens verwijzen hier specifiek naar Anchors Aweigh, waarin Gene Kelly een matroos speelt en o.a. met Mickey Mouse Jerry danst. De film die ik echter vooral zou aanraden is één van mijn lievelingsfilms, Singin’ in the Rain: daarin danst Gene Kelly ook, en speelt hij bovendien … een filmster. Des te leuker is het omdat Hail, Caesar! een film van nu is die terugkijkt op het Hollywood van de jaren vijftig, terwijl Singin’ in the Rain een film is uit de jaren vijftig die terugkijkt op het Hollywood van 1927.

LUISTEREN

Hoofdpersoon van Hail, Caesar! is Eddie Mannix, die probleemoplosser is bij “Capitol Pictures”. Hij koopt politieagenten om, leidt roddelcolumnistes af, en zorgt ervoor dat alles zo soepel loopt als kan. Eddie Mannix heeft echt bestaan. Hij vervulde een soortgelijke rol bij Metro Goldwyn Meyer tijdens het studiotijdperk. Of hij het bij het biechten vooral had over stiekeme sigaretjes valt echter te betwijfelen. De echte Mannix had wel iets meer op zijn kerfstok. Karina Longworth wijdde aflevering 8 van haar podcastseizoen over MGM aan hem, vooral aan de rol die hij wellicht zou hebben gespeeld bij de dood van Superman George Reeves.

In Hail, Caesar! wordt Baird Whitlock gekidnapt door een club communistische scenarioschrijvers. Hun plan? Het communisme helpen door het zorgvuldig verbergen van communistische boodschappen in films. Een belachelijk idee. Een idee, echter, dat in de jaren vijftig als schrikbeeld werd verspreid, met grote gevolgen. Meerdere scenarioschrijvers belandden achter tralies omdat ze niet wilden ontkennen communist te zijn. Wie er op de “blacklist” stond kwam in Hollywood niet meer aan de bak – in ieder geval niet onder z’n eigen naam.

De blacklist is het onderwerp van het huidige seizoen van You Must Remember This, de podcast van Longworth. Ze duikt de details in over hoe de paranoia zich verspreidde en je zelfs al verdacht kon worden omdat je “prematuur anti-fascistisch” was. In Hail, Caesar! wordt het idee van een communistische samenzwering belachelijk gemaakt. Dat er door sommigen echt in werd geloofd is een fascinerend stukje Hollywood-geschiedenis.

LEZEN

In Hail, Caesar! is ster DeeAnna Moran ongetrouwd zwanger. Dat kon natuurlijk niet in de tijd dat veel sterren nog “morality clauses” in hun contracten hadden staan. Er wordt een plan bekokstoofd: DeeAnna kan het kind stiekem krijgen en vervolgens adopteren.

Loretta Young lijkt totaal niet op DeeAnna Moran: ze was een braaf katholiek meisje, geen grofgebekte sirene. Maar ze werd wél ongetrouwd zwanger, van Clark Gable. Ze ging op “vakantie” en adopteerde anderhalf jaar later een jong meisje met wel erg herkenbare oren.

Wie meer wil weten over dit schandaal kan ik verwijzen naar twee stukken van Anne Helen Petersen: dit stuk, geschreven voor The Hairpin in 2011, en het stuk dat ze in 2015 schreef toen bleek dat de situatie eigenlijk schandaliger (en minder amusant) was dan gedacht. Petersen schreef nog veel meer goed onderzochte stukken voor The Hairpin over Hollywood-schandalen. Ze schreef ook een boek over het onderwerp, dat iets droger is van toon maar interessante parallellen trekt tussen het Hollywood van toen en de sterren van nu.