Ik doe over het algemeen niet aan goede voornemens in januari. Afvallen? Nee hoor – ik heb vanochtend nog brownies gebakken. Meer sporten? Mwah. Maar als het gaat om popcultuur heb ik me wel het een en ander voorgenomen.

Het probleem met een brede interesse in popcultuur is dat je nooit overal tijd voor hebt. De voorrang wil bij mij nogal eens verschuiven. In 2011 keek ik, als gevolg van een nieuwjaarsvoornemen, gemiddeld een film per dag; in andere jaren had iets anders de overhand. 2014 werd gekenmerkt door lezen. Ik las veel boeken, maar dook ook volop de wereld van de comics in, inclusief het kopen van nieuwe enkele nummers vrijwel elke woensdag. Ook luisterde ik in het eerste halfjaar, toen ik veel forensde, veel podcasts, en ben ik de laatste tijd meer gaan gamen.

Ik wil graag blijven lezen, in het komende jaar. Fictie – op de stapel liggen onder andere nog The Paying Guests van Sarah Waters, Station Eleven van Emily St. John Mandel, en How to Be Both van Ali Smith, en ik wil ook eens beginnen aan het werk van Ursula Le Guin – maar ook net als afgelopen jaar essays die me aan het denken zetten, en non-fictie om onbekende gebieden in te duiken. Comics ook, natuurlijk: ik ben gehecht geraakt aan het wekelijkse ritueel van elke woensdag naar de stripwinkel.

Qua televisie wil ik me iets minder richten op de waan van de dag en wat inhalen van de klassiekers die ik heb gemist. Ik weet niet of dit het jaar wordt dat ik eindelijk Twin Peaks kijk, of the Sopranos, maar ik wil tijd maken om op z’n minst nog een paar afleveringen van the Twilight Zone te kijken op Netflix. En natuurlijk nog meer Batman! Ik raak ook steeds meer geïnteresseerd in games, en wil voor de verandering er wel eens eentje uitspelen.

Mijn voornaamste voornemen is echter om echt weer tijd te maken voor films, en vooral voor bioscoopbezoek. Grof geschat heb ik dit jaar slechts 15-20 films in de bioscoop gezien. Dit komt omdat ik op 2 januari vorig jaar ben begonnen met een meer dan fulltime baan, maar toch: vaker móet kunnen.

Het gros van de films zag ik bovendien tijdens een gezellig uitje met ’t vriendje; meestal leuke maar snel weer vergeten blockbusters. Daar is niets mis mee, maar ik mis het alleen naar de bios gaan, voor de films waar je iets meer over na kan denken. De paar keer dat ik ging – naar The Double, naar Under the Skin, naar The Zero Theorem op het Imagine-festival – waren heerlijk, en ik wil me minder tegen laten houden door futloosheid of omdat ik te vast zit in mijn routine.

Tenslotte wil ik doorgaan met schrijven zoals het de laatste tijd gaat. Voor Schokkend Nieuws, voor VoorDeFilm, op dit blog, hopelijk nog meer voor de Filmkrant, in het Engels mijn onregelmatig verschijnende nieuwsbrief, voor mezelf. Hopelijk heb ik met al deze voornemens ruim voldoende materiaal – en tijd, want dat is altijd het grootste obstakel.