The Good Wife is bezig met het zesde seizoen, en vuurt nog steeds op alle cilinders. Knap vooral is dat een thematische lijn die al sinds het eerste seizoen aanwezig is steeds prominenter wordt, en er allerlei interessante morele vraagstukken en passant worden aangestipt. Want wat is dat eigenlijk, een goede vrouw?

Simpelweg de premisse van The Good Wife uitleggen – Alicia Florrick gaat, nadat de politicus met wie ze getrouwd is in een schandaal verwikkeld raakt, weer aan de slag als advocaat – doet de serie geen recht. The Good Wife is vrij consistent één van de meest grappige, scherpe en sexy* series op televisie, waarbij een indrukwekkend aantal ballen tegelijkertijd in de lucht worden gehouden.

Zo speelt in dit seizoen de arrestatie van de partner van Alicia, Cary, die achtervolgd wordt grotendeels omdat de huidige state’s attorney een zaak aan het samenstellen is tegen Lemond Bishop, de grootste drugsdealer van Chicago. Tegelijkertijd voert Alicia campagne om de volgende state’s attorney te worden. En dan zijn er nog de wekelijkse rechtszaken.

Wat de campagne mooi duidelijk maakt, is hoe onmogelijk het is om politicus te worden zonder onderweg gecorrumpeerd te worden. De beslissende factor voor Alicia om zich kandidaat te stellen was uiteindelijk dat er via crowd-funding heel veel geld voor haar was ingezameld. Pas later bleek dat deze geldstroom indirect via Bishop kwam, die het wel ziet zitten dat zijn ex-advocaat degene kan worden die kan beslissen of hij wel of niet vervolgd wordt.

In de laatste aflevering willen Alicia en haar tegenstander beiden niet negatief campagne voeren. Ze zijn beter dan dat. Toch wordt er – niet vanuit de tegenstander, natuurlijk, het waren zijn voorstanders – een negatieve advertentie over Alicia naar buiten gebracht. Dan lekt er – heel toevallig – een advertentie waarin wordt gesuggereerd dat de tegenstander van Alicia in de kast zit. De handen van Alicia en haar tegenstander zijn schoon, maar het is duidelijk dat ze niet ontevreden zijn met de resultaten. Ze hebben wat ze willen, maar kunnen tegelijkertijd zichzelf nog zien als goed mens.

Eigenlijk gaat het al de hele serie zo. In het eerste seizoen moesten Alicia en Cary vechten voor een baan. Alicia wilde dat geheel op merites doen, zonder gebruik te maken van haar naam en connecties. Tót ze erachter kwam dat ze het dan niet zou halen. Toen werd de telefoon toch maar even opgepakt.

Steeds weer worden grijze morele gebieden verkend. Alicia leidt een protest van vierdejaars, maar krijgt dan een partnerpositie aangeboden. Laat ze haar collega’s in de steek? De tegenpartij laat na een video-conference per ongeluk de microfoon aanstaan – mag je dan luisteren?

Als je terugkijkt maakt Alicia eigenlijk best veel moreel dubieuze beslissingen. Maar ze gaan beetje bij beetje. Elke keer is er een goede reden, een excuus. Elke keer kan ze zichzelf nog als goed mens blijven zien, en wij haar ook. Maar is ze eigenlijk nog wel een goede vrouw?

*in de meest recente aflevering hielden twee mensen elkaars hand vast. Ik kreeg het er warm van.