Voor mijn verjaardag heb ik een prachtige podcast-microfoon gekregen. Dat betekent dat ik na jaren praten over het eventueel opzetten van een podcast nu echt aan de slag moet gaan.

Ik luister zelf veel podcasts, in de trein of onder het koken. Wat ik hiervan vooral heb geleerd is dat podcasts van één persoon vaak niet werken. Er zijn uitzonderingen: Welcome to Night Vale, een heel vage fictiepodcast, die prima vaart op de stem van verteller Cecil alleen. Maar over het algemeen zijn podcasts van één persoon niet dynamisch genoeg, en als ze dat wel zijn hebben ze al snel een hoog “Old Man Yells at Cloud”-gehalte.

Een uitzondering is de filmpodcast van Karina Longworth, You Must Remember This, maar dat komt omdat haar podcasts heel goed onderzocht zijn en kundig geschreven. De interview-podcasts van komieken Marc Maron en Julie Klausner beginnen vaak met een lange monoloog, maar die sla ik liever over, omdat het een beetje voelt alsof een grappige maar vermoeiende kennis een niet te onderbreken betoog tegen je aan het houden is.

De interviews van Marc Maron en Julie Klausner, díe luister ik dan wel weer graag. De interviews door Jesse Thorn bij Bullseye zijn ook vrijwel altijd boeiend. Een interviewpodcast is dan ook zeker iets dat ik overweeg, en dat wellicht ook wel te doen is: je hebt weinig meer nodig dan een gast en een onderwerp.

Ik zit dan te denken aan een cinema-analoog van de podcast Reading Lives, waarin schrijvers komen vertellen over hoe hun liefde voor boeken zich heeft ontwikkeld. Er bestaat al iets in die trant – The Cinephiliacs van Peter Labuza – maar ik denk dat er wel plaats voor een dergelijke podcast in het Nederlands, en filmliefhebbers ken ik genoeg.

Het liefst zou ik eigenlijk een duo-podcast doen, maar daar is het obstakel het vinden van de perfecte partner. Mijn lievelingspodcast een jaar of vijf geleden was Filmspotting, maar na een paar wisselingen van de wacht is de chemie daar niet meer wat het geweest is. Tegenwoordig luister ik vaak naar de BookRiot-podcast, waarin twee boekenwurmen het nieuws in de boekenwereld bespreken: het nieuws vind ik lang niet altijd interessant, maar door de interactie tussen de twee podcasters is het altijd leuk om te luisteren.

Wat nu mijn lievelingspodcast is? Pop Culture Happy Hour, een podcast waarin een panel (tegenwoordig drie min of meer vaste mensen en een vierde stoel die afwisselend wordt ingevuld) popcultuuronderwerpen bespreekt. Het voelt alsof je in een kringgesprek bent beland met grappige, interessante en vriendelijke mensen, waarmee je leuk kan kletsen over allerhande dingen.

Maarja. Chemie met twee mensen is al lastig, en met een heel panel al helemaal. De logistische problemen met het steeds samenbrengen van een groep zijn ook niet niets. En aan één goede microfoon heb je met z’n vieren ook weinig. Eerst dus maar eens solo beginnen, en kijken hoe ver ik kom. En wie denkt he, ik wil best met jou een podcast opnemen – ik houd me aanbevolen!