De oude Batman-serie uit 1966, met Adam West als de caped crusader en een voorliefde voor alliteratie en woordgrapjes, is eindelijk uit op dvd en blu-ray. Na twee afleveringen wist ik het al: bye bye Gotham, dit is veel leuker.

Het is haast niet voor te stellen dat de Batman in deze serie, met zijn plastic pakje – inclusief flamboyante opgetekende wenkbrauwen – en zijn brave burgerschap dezelfde Batman is als die van Frank Miller en van Christopher Nolan. Verwacht geen duistere gedachten van een gekwelde geest en overpeinzingen over hoe het is een held te zijn. In de 8 afleveringen die ik tot nu toe keek kwam de moord op zijn ouders zelfs niet één keer ter sprake.

Dat komt natuurlijk grotendeels omdat de serie expliciet voor kinderen bedoeld was. Zo beginnen de oneven afleveringen (de serie was twee dagen achter elkaar op tv, en bestaat dus voornamelijk uit dubbelaars met een nette cliffhanger ertussen) standaard met een wijze les – Dick Grayson klaagt over Frans huiswerk/pianoles/enz., Bruce Wayne legt uit waarom het toch echt belangrijk is, Dick betuigt spijt.

Batman doet in zijn badass Batmobile altijd netjes zijn riem om, parkeert hem niet illegaal zonder toestemming, en rijdt niet onder invloed. De gevechten zijn bewust cartoonesk, met onomatopeeën (Pow! Klabang! Zzonk!) die het scherm opspatten. Er gaat vrijwel niemand dood, en als het dan gebeurt is het volstrekt bloedeloos. De slechteriken zijn vooral op geld en chaos uit: ze willen hooguit Batman en de Boy Wonder dood, verder niemand.

Aan het contrast tussen deze serie en de huidige Batman-serie Gotham, kan je heel goed de evolutie zien die comics en comic-verfilmingen zijn doorgegaan: van iets kleurrijks voor kinderen naar iets in grijstinten met pretenties tot volwassenheid. Iets anders viel me daarnaast ook op: de obsessie voor origin stories is ook pas later gekomen.

Zoals gezegd: de moord op Batman’s ouders is nog niet langskomen of zelfs maar vermeld. Als we Batman in aflevering één ontmoeten is hij duidelijk al een tijdje als superheld actief, en de eerste vier vileine vlerken (the Riddler, the Penguin, the Joker en mr. Freeze) heeft hij in de serie duidelijk al veel vaker verslagen*.

Gotham daarentegen is een tot in het absurde uitgerekt oorsprongsverhaal. Ed Nygma ergert als crime scene investigator zijn politie-collega’s met zijn eindeloze raadsels – die overigens vaak dateren van vóór 1966 –  Oswald Cobblepot begint een carrière als maffioso en wordt vaak vergeleken met een Pinguïn, de helft van Harvey Dent’s hoofd blijft vaak onverlicht, James Gordon heeft problemen met z’n vriendinnetje…

Het is niet alleen Gotham. Naar verluidt heeft Zack Snyder voor Batman v. Superman: Superhero Face Punch de moord op Thomas en Martha Wayne voor de zoveelste keer gefilmd. Het past bij zijn stijl – hij herinterpreteert liever iconische beelden dan dat hij nieuwe maakt – maar laten we eerlijk zijn: die scène is volstrekt overbodig. We weten nu wel hoe Batman Batman is geworden. Zelfs in 1966 wist iedereen dat al.

En daarom blijf ik liever de Batman-serie kijken. Hij is kinderachtig leuk.

–

*Alliteratie blijkt besmettelijk,