Vanavond begint in de Verenigde Staten het derde seizoen van de fantasyserie Game of Thrones., gebaseerd op de helft van het derde boek van de serie van George R.R. Martin. Vanaf morgen is de nieuwe aflevering ook in Nederland te zien, via HBO of op minder legale wijze.

Waar het overkoepelende thema van het eerste seizoen (en boek) kan worden beschreven als “het gevaar van edelheid” en het tweede seizoen veel te doen had met de verschillende religies van de zeven koninkrijken is er een thema dat keer op keer terugkomt in het derde boek van de serie het huwelijk. Drie belangrijke bruiloften vinden er plaats, waarvan minstens twee er waarschijnlijk in het derde seizoen zullen belanden, en samen laten ze zien dat het zogenaamde “traditionele huwelijk” niet iets is waar we terug naar moeten verlangen.

Ik zal niet verklappen wie er precies trouwen. Één huwelijk is er om de twee partners een lesje te leren, met als bijkomend voordeel dat het tot een opvolger kan leiden. Één huwelijk is er om vergiffenis te vragen voor een verbroken afspraak – nou ja, dat denkt tenminste één van de partijen. Het derde huwelijk, tenslotte, is er om een politieke alliantie te versterken.

Één woord dat in al deze beschrijvingen niet voorkomt? Liefde. Daar gaat het tenslotte niet om. In één van de gevallen ontmoeten de partners elkaar pas op de trouwdag. In één van de andere vindt de vrouwelijke partner haar aanstaande ronduit walgelijk. In het derde geval wil de vrouwelijke partner zo graag macht dat ze bereid is met een laffe sadist te trouwen.

In Amerika ligt een zaak over het homohuwelijk op het ogenblik voor het hoogste gerechtshof, de Supreme Court. Tegenstanders van het homohuwelijk beroepen zich vaak op de bescherming van het “traditionele huwelijk”, waarbij ze specifiek een versie van het huwelijk bedoelen zoals dat een paar decennia in het midden van de twintigste eeuw bestond. Maar het ware traditionele huwelijk, zoals door George R.R. Martin in zijn boeken te zien is, daar zijn we gelukkig van af.